hayatta her şeyi kusursuz yaşama isteği

hayata körpe gözlerini yeni açan insanların düştüğü tuzak, zaman sonra pişmanlık sebebi. özellikle 'asla şunu yapmam', 'asla şöyle bir şey yaşatmam', 'asla şunu yaşamam' gibi beylik yargıların derinine indiğimizde karşımıza çıkan bir durum; (bkz: hata yapmaktan korkmak) yetiştirilme tarzından mıdır yoksa bir yerde afalladıktan sonra daha da toparlanamayacağı endişesi midir bilemiyorum. ama belli bir kesim yaşamıyor. hayatta ama yaşamıyor herif. sebep? aman ali rıza bey ağzımızın tadı kaçmasın. peh. hayata bak. sikerim öyle hayatı. ancak yeterince her şeyinizle rezil olduktan sonra hayatı yaşamaya başlayabilirsiniz. dip insanın kendi sınırını görmesi için atması gereken ilk adımdır. özgüvensiz piçler gibi ezik büzük laflarla hayat geçmez, bat bi, dibi gör, sonra o büyük lafların saçmalık olduğunu göreceksin kendin. (bkz: genellemelerin sikilesice saçmalıkları)

(bkz: Nah) Biz kusurluyken ne kusursuz yaşaması.Zaten mutlak kusursuzluk da bir bıkkınlık getirirdi.

Kusursuz yaşayabilmek için gerekli çabayı yok etmesine neden olur.Yapıyorsam en iyisi olmalı düşüncesi ile bir türlü işe başlayamazsınız.

böyle isteği olan bir insan beni son derecede ürperten bir insandır sanırım. Kusursuzluk takıntısı mükemmeliyetçilik son derecede korkutucu bir durum bilmiyorum kusur özneyi herkesten ayıran şeydir ona kendi kimliğini verir. korkutucu bir fikir bee.